ارتباط آمادگی قلبی ـ عروقی و سطح فعالیت بدنی با چاقی و بررسی الگوی تغییرات آن ها در پسران ۱۶-۱۲ سال

مقدمه: هدف پژوهش حاضر ارتباط آمادگی قلبی ـ عروقی و سطح فعالیت بدنی با چاقی و بررسی الگوی تغییر آن ها در پسران 16-12 سال بود. مواد و روش ها: مطالعه ی مقطعی حاضر روی 275 نوجوان پسر 16-12 ساله شهر بردسکن انجام گرفت که با استفاده از نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. وضعیت لاغری، اضافه وزن و چاقی بر اساس نمایه ی توده ی بدن برای سن و جنس در مقایسه با صدک های استاندارد مرکز کنترل بیماری های آمریکا (cdc 2000) ارزیابی گردید. فعالیت بدنی با استفاده از پرسش نامه ی فعالیت بدنی نوجوانان (paq-c) بررسی شد. آمادگی قلبی ـ عروقی ((vo2max با استفاده از آزمون 20 متر شاتل ران اندازه گیری گردید. یافته ها: شیوع لاغری، اضافه وزن و چاقی در بین آزمودنی ها به ترتیب 6/3، 5/10 و 7/4% بود. بین سطح فعالیت بدنی و آمادگی قلبی ـ عروقی ارتباط مستقیم معنی داری وجود دارد (05/0>p). میزان آمادگی قلبی ـ عروقی و سطح فعالیت بدنی با افزایش سن کاهش معنی داری یافت. آمادگی قلبی ـ عروقی در گروه اضافه وزن ـ چاق نسبت به گروه لاغر و با وزن طبیعی به طور معنی داری کمتر بود. بین سطح فعالیت بدنی در گروه های لاغر، طبیعی، اضافه وزن و چاق تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بین سطح فعالیت بدنی و آمادگی قلبی ـ عروقی با bmi ارتباط معکوس معنی داری مشاهده گردید. نتیجه گیری: با توجه به کاهش آمادگی قلبی ـ عروقی و سطح فعالیت بدنی در پسران دچار اضافه وزن و چاق، توصیه می شود برنامه هایی در راستای افزایش سطح فعالیت بدنی (تمرین های استقامتی) کنترل رژیم غذایی، کنترل وزن و جلوگیری از افزایش شیوع اضافه وزن و چاقی طراحی گردد.